Get all 12 Nicolas Livaditis (nL) releases available on Bandcamp and save 20%.
Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality downloads of Stagona, Kladaki, Novis Lucet - Novis Lucet [Ep], Ola tha anthisoun ksana, Dio kosmoi, Gia mena tha milo, Tou erota logariasmoi, 5,16 t.m. [Lp], and 4 more.
1. |
||||
|
Της καρδιάς μου τα θεμέλια σαθρά
κι οι κολώνες όλες έτοιμες να πέσουν
χτίζω τείχη γύρω να με προστατέψουν
κι αν δεν αντέξουν στον έρωτα βουτιά.
Κάτω απ’ τα πόδια μου η γη είναι χαμένη
κάθε μου βήμα στην αγάπη με πονά
η λογική μου όσο πάει και ξεμακραίνει
κι ο νους μου τρέμει στον έρωτα μπροστά.
Σείονται οι κάμποι τα βουνά
στην τσιμεντένια μου καρδιά ρωγμή ανοίγει.
Μέσα μου κρύβω έναν σεισμό
κι όπου κι αν ψάχνω να κρυφτώ
η γη γυρίζει.
Από τη σκόνη η ψυχή μου καλυμμένη
και σε κομμάτια το κορμί μου να σκορπώ.
Μες στα ερείπια ποτέ κανείς δεν μπαίνει
θα βρει θαμμένη
αγάπη από σεισμό.
|
||||
2. |
||||
|
Σε μια σκηνή σε μια αίθουσα σκάρτη
δίνω ψυχή άμα θες έλα παρ' τη.
Θέσεις κενές μα κόσμο γεμάτο
στο θέατρο αυτό όλοι πιάσαμε πάτο.
Σανίδια που τρίζουν με λόγια φθαρμένα
όλα γυρίζουν κι εδώ καρφωμένα.
Τα φώτα σα σβήσουν και πέσει η αυλαία
στο παρασκήνιο είσαι μοιραία.
Όταν ανέβεις σ' αυτή τη σκηνή
δεν θα' χεις το ρόλο του πρωταγωνιστή.
Κομπάρσος μη γίνεις με λόγια δανεικά.
Ν α στέκεσαι γυμνός και να' σαι αληθινός.
Είναι του έρωτα ο θίασος.
Ατάκες και ρόλοι που άλλοι σου δώσαν.
Σενάρια τόσα που δεν αποδώσαν.
Κ ι αν νόημα απ' όσα σου λένε δε βγάζεις
τότε θα πρέπει ν' αυτοσχεδιάζεις.
|
||||
3. |
Na fevgis
03:12
|
|||
|
Να φεύγεις
αυτό με δίδαξαν κι ας ήμουν μικρός
ό ,τι σε κάνει και πονάς να τ’ αποφεύγεις
την καρδιά σου μη ρωτάς
ο δρόμος που σου δείχνει δεν είν’ ο σωστός.
Κι εγώ… κι εγώ να φεύγω!
Στης λογικής μου το σωστό να καταφεύγω.
Ένας άντρας δυνατός με μια, μόνη αδυναμία
να ποτίζω τις καρδιές του κόσμου αδιαφορία
H δική μου η καρδιά να λέω στα δύσκολα αντέχει
γιατί έμαθε αντίθετα να τρέχει
Μου το’ λεγε η φουκαριάρα η μάνα μου:
-“Και να προσέχεις έγινε ο κόσμος αγρίμι σωστό
τόση αγάπη μη σκορπάς δεν το αντέχεις
όταν θα θες ν’ αγαπηθείς πες μου ποιος θα’ ναι εδώ;”
Κι εγώ προσέχω!
Έμαθα πάντα για τους άλλους ένα χαμόγελο να έχω
βλέπεις οι άντρες οι σωστοί δεν επιτρέπεται να κλαίνε
ο κόσμος και η γειτονιά μετά θα έχουνε να λένε
κι έτσι γι’ ακόμα μια φορά ρόλο αντίθετο θα παίξω
όμως δεν ξέρω πόσο ακόμα θα τ’ αντέξω.
|
||||
4. |
||||
|
Κι ήρθες εσύ
να μου θυμίσεις πως ακόμα κι αν υπάρχουνε χειμώνες,
θα υπάρχουν -πάντα- καλοκαίρια
πίσω απ’ τα σύννεφα θα κρύβονται τ’ αστέρια.
Ήρθες και μου’ δειξες το πως
δεν είναι ο κόσμος μας αυτός…
ο κόσμος είναι όπως τα μάτια τον κοιτάζουν
αρκεί να ξέρουν τη ψυχή να λογαριάζουν
και το παιδί που πριν, φοβότανε μη βρέξει
βγήκε παρέα με τον έρωτα να παίξει.
Πόσο φοβόταν μη βραχεί;
Κι ήρθες εσύ
μου είπες στον έρωτα να μην κρατάω ομπρέλα
είναι συνώνυμο του έρωτα η τρέλα
και δεν χωράει λογική.
Κι ήρθες εσύ
και τα όνειρά μου όλα έβαλα σε τάξη
παλιούς μου φόβους κι ενοχές έχω πετάξει
και ξεκινάω απ’ την αρχή.
Κι ήρθες εσύ
τη μοναξιά μου πάνω που είχα συνηθίσει
κι έλεγα πόσο θα κρατήσει;
Mόνος να βλέπω άλλη μια δύση.
Ήρθες και μου’ δειξες το πως
πως είμαι διαφορετικός
και πως το αλλιώτικο τον κόσμο τον τρομάζει
έμαθε εύκολα συμπέρασμα να βγάζει
και το παιδί που πριν φοβότανε μη βρέξει
βγήκε παρέα με τον έρωτα να παίξει.
Πόσο φοβόταν μη βραχεί;
|
||||
5. |
||||
|
Έλα και πάμε
ένα ταξίδι μαζί σε κάποια άγνωστη γη
να μη φοβάμαι.
Έγιν’ ο κόσμος σκληρός
και η αγάπη εχθρός
που δε νικάμε.
Έλα και πάμε
τέτοια μανία, οργή και παρακμή στο γυαλί
δε τη θυμάμαι.
Πες μου τι γίνεται εδώ
πες μου με ποιον Θεό πολεμάμε;
Έλα και πάμε
σου λέω φοβάμαι
και η αλήθεια μου βιτρίνα ραγισμένη.
Έλα και πάμε
να μη θυμάμαι
με ποια αμαρτία είμαστε οι άνθρωποι πλασμένοι.
Έλα και πάμε
μας βάλαν δύσκολα εδώ
λέξεις και λόγια μας λεν να μετράμε
κι αυτό με πνίγει και δεν κοιμάμαι.
|
||||
6. |
Peripatos ston kipo mou
03:00
|
|||
|
Έλα μαζί μου
για έναν περίπατο στη γη μου
για μία βόλτα
πλημμυρισμένη πυρκαγιές.
Έλα μαζί μου
μοιάζει με κήπο η ψυχή μου
που κάθε βράδυ τον ποτίζουνε φωτιές.
Στο χώμα έθαψα μια μέρα την αγάπη
και στην αυλή μου δεν φυτρώνουν πια καρδιές.
Χορταριασμένα τα πλακάκια απ' τα λάθη
κι εσύ με λίπασμα να κλείνεις τις πληγές.
Με τα δυο χέρια σου σκαλίζεις το κορμί μου
και τα αγκάθια αφαιρείς μ' υπομονή.
Τα ματωμένα δάχτυλά σου δεν σε κάνουνε να κλαίς
κι από το αίμα σου αναβλύζουν ευωδιές.
Περίπατος στον κήπο μου στον μαραμένο κήπο.
|
||||
7. |
||||
|
Μου λες την πρώτη τη φορά σου’ πε συγγνώμη
μα μία λέξη πώς να σβήσει τις πληγές;
Μ έσα στην κόλαση αυτή να νιώθεις μόνη
τ ου λες θα φύγεις
κι αυτό φουντώνει κι άλλο τις φωτιές.
Το χέρι που σε χάιδευε, τώρα σε σημαδεύει
με πούδρα να καλύπτεις τη ντροπή.
Τ ο στόμα που σε φίλαγε –πια- δε σε κολακεύει
“Θ’ αλλάξει” μου’ χες πει
κι απλά κανείς λιγάκι υπομονή.
Το χρόνο που σπατάλησες
γιατί δε το δεχόσουν
η αγάπη είχε πάρει άλλη τροπή.
Δεν είσαι ό,τι ονειρεύτηκες
μα όσα απευχόσουν
μπορούν όλα ν’ αλλάξουν
αρκεί μόνο να σπάσεις τη σιωπή
Δεν είσαι μία θα σου πω είστε χιλιάδες
και καταφύγιο θα φτιάξετε μαζί
και όσοι θέλησαν με σας να δείχνουν άντρες
μάλλον ξεχνάνε γυναίκα τι θα πει.
“Κουράστηκα!
Μη με πλησιάζεις!
Σε φοβάμαι! Σταμάτα...
Μη! Μη μ’ ακουμπάς!
Σε σιχαίνομαι!
Δεν αντέχω!
Δεν αντέχω άλλο!
Θα φύγω… μ’ ακούς; Θα φύγω!”
|
||||
8. |
||||
|
Είναι κατάρα μου’ χαν πει ν’ αγαπάς
με άγγελους και δαίμονες
τις νύχτες να παλεύεις
θεριά να τιθασεύεις τη μέρα σα ξυπνάς…
είναι κατάρα μου’ χαν πει ν’ αγαπάς.
Είναι κατάρα μου’ χαν πει
κάτι σα ξόρκι
κ ι εκείνοι που μαγεύτηκαν
μετρούν σημάδια ακόμα
πληγές σ’ όλο το σώμα που δεν τις ακουμπάς…
Είναι κατάρα μου’ χαν πει ν’ αγαπάς.
Κανέναν τους δεν άκουσα.
Τις συμβουλές παράκουσα.
Βαθιά σημαδεμένος.
Καταραμένος.
Είναι κατάρα μου’ χαν πει
τώρα το ξέρω
καθόλου δεν μετάνιωσα κι ας όλοι με κοιτούν
“Για κοίτα πώς κατάντησε” να λεν και να υποφέρω…
είναι κατάρα μου’ χαν πει τώρα το ξέρω.
Είναι κατάρα μου’ χαν πει να αγαπάς
μα όμως και το αντίθετο κατάρα αποκαλούνε
κι εγώ εκείνο επέλεξα που αξίζει να πονάς…
μου το’ χαν πει είναι κατάρα ν’ αγαπάς.
|
||||
9. |
||||
|
Σ' ένα υπαίθριο αυτοσχέδιο γραφείο
μες στο σκοτάδι και με μόνο μου φως
κάτι φωτάκια που γοργά αναβοσβήνουν
κάθομαι, γράφω λες κι είμαι τρελός.
Ξέρεις αυτά τα φώτα σου μοιάζουν
τη μια θαρρείς και μπροστά μου πετούν
την άλλη ξάφνου από μακριά να με κοιτάζουν
νιώθω πως θέλουν κάτι να πουν.
Λαμπιόνια πράσινα στολίσαν τον κήπο
μα ‘χει αέρα κι αλλάζει ντεκόρ
μόνο εγώ να λέω πως σου λείπω
μετριοφροσύνη που σπάει ρεκόρ.
Κι όταν τα φώτα θα σβήνουν,
οι σκέψεις λαμπιόνα θα γίνουν
μικρές αστραπές στη ψυχή
και στα μάτια βροχή.
Κι αν μείνεις καιρό στο σκοτάδι
με το «εγώ» σου ρημάδι
κοίτα λίγο εντός σου
εκεί είναι το φως σου.
Τις νύχτες βάζουν τα καλά τους όλοι οι φόβοι
και ως επίτιμο σε δείπνο με καλούν
μα εγώ φιμώνω τις κραυγές μου με κουρέλια
γιατί τρομάζω τι θα γίνει αν ακουστούν.
Όμως φωτίζω κάθε τόσο τα όνειρά μου
και στη σιγή βρίσκω εκείνα που ζητώ
το στόμα ανοίγω με σιωπή να απαντήσω
τις λέξεις μάθαμε να πέφτουν στο κενό.
Λαμπιόνια πράσινα στολίσαν τον κήπο
και στον αέρα σκορπισμένες οι ελπίδες
μη σε τρομάζει κάθε τόσο που νυχτώνει
σκέψου κρυμμένες κουβαλάς πυγολαμπίδες.
|
||||
10. |
||||
|
Τι θες να κάνω;
γεννήθηκα αγόρι
κι εσύ φούστες μ’ ανάγκαζες να βάζω με το ζόρι.
Μα δεν το βλέπεις πώς είμαι ιδιαίτερος;
Για πόσα χρόνια ακόμα θα αισθάνομαι ουδέτερος;
Μεγάλωνα κρυβόμουνα κι υπέφερα
στο σώμα μου που άλλαζε τους φόβους σου μετέφερα.
“Είναι λίγο αρρενωπός”
να λεν πίσω απ’ τη πλάτη μου
και όλοι αναρωτιούνται τι κάνω στο κρεβάτι μου.
Ήρθε ο καιρός, λοιπόν, να μάθεις την αλήθεια.
Μαμά… φοβάμαι πως μ’ αρέσουν τα κορίτσια.
Και πόσα βράδια
τα μάτια μου δεν έκλεινα από φόβο;
Έμαθα φίλους και γνωστούς
με τρόπο να ξεκόβω.
Άλλοι τρομάξαν, άλλοι δειλιάσαν
μα οι φίλοι οι καλοί στιγμή δεν λογαριάσαν.
Ντρεπόμουνα κι έτσι κλεινόμουνα
με διχασμένο το «εγώ» περιφερόμουνα
να φυγαδεύω την αλήθεια μου σαν κλέφτη
να μη μ’ αρέσει ο εαυτός μου στον καθρέφτη.
Όμως στο ψέμα σωπαίνουν όλοι.
Πόσο γουστάρει υποκρισία αυτή η πόλη;
|
||||
Nicolas Livaditis (nL) Greece
-Songwriter
-Composer
-Loop addict
-Lo-fi lover
-Dreamer
If you like Nicolas Livaditis (nL), you may also like:
featured on Bandcamp Radio Oct 14, 2014
go to album
Soulful pop-rock from this Washington crew, that splits the difference between pop sparkle and proggy structures.
go to album
featured on Bandcamp Radio Mar 14, 2023
go to album
British folk musician Tom Nash built these delicate and moving songs around a broken harmonium, allowing its limitations to open up worlds.
go to album
Stoner-y psychedelic music with woozy melodies and distortion-caked riffing.
go to album
Arizona’s Ghost Woman kick out great, gritty garage dosed with healthy helpings of echo and psychedelia.
go to album
Jack Howard, of Hunters & Collectors, delivers 13 rugged horn-rimmed country tracks on his latest LP.
go to album
